หัวข้อ: ::: บันได (เลื่อน) :::

[trazano]

                 
       กว่า 2 ขวบปีแล้วที่พวกเราๆ ได้เวียนวน อยู่กับ การจัดระบบ ระเบียบ ซึ่งไม่เป็นระบบ (ซ่ะเท่าไหร่) ต้นปี 49 ได้มีสิ่งเหนือความคาดฝันของใครบางคนผุดออกมาจากผู้ใหญ่ในบ้านเมือง จุดเริ่มต้นเล็กๆ คือการหาแนวร่วมใหญ่ๆ ต้องการเสียงสนับสนุนจากผู้ปกครอง เสียง หรือจะเรียกว่า หาเสียงกับผู้ปกครอง ก็คงไม่ผิดอะไรมากนัก เพราะการสร้างกระแสเรื่องเด็กและเยาวชนนั้น มักจะได้รับแรงหนุนจากผู้ปกครอง และสังคมอยู่เสมอ และการนำฮาร์ดดิสที่เผยแพร่เกมเข้าสู่ พรบ.ควบคุมกิจการเทปและวัสดุโทรทัศน์ พ.ศ. 2530 หรือเรียกง่ายๆ และติดปากพวกเราๆ ทุกวันนี้คือ พรบ.เทปฯ ก็กลายเป็นจุดเริ่มต้นของปัญหา เล็กบ้าง ใหญ่บ้าง มีการรวมกลุ่มทั้งเล็ก ใหญ่ เพื่อค้นหาความจริง และค้นหาความฝัน เพื่อนำทางผู้ประกอบการไปในทิศทางของตน
       เส้นทางการเดินทางของผมตลอดเวลา 2 ปีกว่าที่ผ่านมา ได้พบผู้คนมากมาย ซึ่งบางทีไม่คาดคิดว่าจะได้พบ ได้เห็น แรงเสียดทานต่างๆ นาๆ พุ่งเข้าหาในฐานะแกนนำ ทั้งจากผู้ประกอบการ และจากภาครัฐ แต่ปัญหาต่างๆ เหล่านั้นก็ได้ถูกเวลา และกระบวนการแก้ไขไปในที่สุด  สังคมรอบข้างได้บอกพวกเราๆ เสมอว่า "ให้ดูแลเด็กและเยาวชน" ผมเชื่อสนิทใจว่า 90% ของร้านเนทและเกมทั่วประเทศมีเจตนาที่ดี อยากประกอบอาชีพสุจริต แต่ก็มีร้านเนทและเกมหลายแห่ง ถอดใจ ถอยเข้าสู่วังวนแห่งความมืด ยอม หรือ ถูกสังคมบังคับให้ทำ ในสิ่งที่ต่อต้านมาตลอดคือ "ส่วย" เพราะสาเหตุพื้นฐานคือ "ทำดีไม่ได้ดี จะทำไปทำไม"  ผมมองว่าการคิดเช่นนี้ไม่ผิด แต่ผมกลับมานั่งคิดต่อไปว่า เจ้าภาพระดับประเทศ ที่ต้องเข้ามาแก้ไขปัญหาพวกเราๆ มีบ้างหรือเปล่า พอเหลียวหลังไปดู "ไม่มีใครเลย (นิหว่า)" ตลอด 2 ปีเศษที่ผ่านมา ผมเชื่อได้ว่า ทุกกลุ่มที่ทำงานเพื่อร้านเนทและเกม ต้องพบกับปัญหานาๆ ประการ และปัญหาหนึ่งที่ต้องเจอกันทุกกล่มคือ "การไม่ได้รับความร่วมมือจากรัฐ" ทำให้กระบวนการต่างๆ ไม่ได้รับการแก้ไขในทางที่ถูกต้อง บางครั้งอาจจะเจอกับปัญหาหนักกว่านั้นคือ "ถูกกีดกันให้ออกนอกพื้นที่"
       ปัญหาที่ผมพอจะสาธยายให้เห็นภาพชัดๆ คือ เจ้าหน้าที่รัฐหลายหน่วย มองเห็นปัญหาตรงนี้ว่า "เป็นข่าวได้" "เบิกงบได้" "เลื่อนขั้นไว" เพราะพวกเราๆ หลายๆ พื้นที่มักทำตัวเองให้เป็นเหมือน "บันได" คือ ยอม ยอม และ ยอม  ผมได้พบปะพูดคุยกับเจ้าของร้านหลายๆ พื้นที่ทั้งในกรุงเทพฯ และต่างจังหวัด พูดได้ว่าทั่วประเทศ ได้คำตอบคล้ายๆ กันคือ อะไรที่ยอมได้ก็ยอม หากการยอมนั้นไม่ทำให้เราเดือดร้อนจนเกินไป อีกอย่างทุกคนมองประเด็นของเด็กและเยาวชน และสังคมรอบข้างมาประกอบในการ "ยอม" นั้นด้วย  แต่จากการยอมของผู้ประกอบการนั้นเอง มันมีผลสะท้อนกลับมาทำร้ายพวกเราๆ เองโดยไม่รู้ตัว เพราะรัฐใช้บรรทัดฐานเหล่านี้สื่อสารระหว่างหน่วยงาน ทำให้เกิดการ "เลียนแบบ" ประมาณ จังหวัดโน้นทำได้ จังหวัดนี้ก็ทำได้  จะเห็นได้ว่าตั้งแต่ปี 49 จนถึงวันนี้ปี 51 ปัญหาต่างๆ ก็ยังไม่ได้รรับการแก้ไขเท่าใดนัก เมื่อฤดูกาลผลัดใบของข้าราชการมาถึง สิ่งเหล่านี้ก็จะไปเป็นเหมือนบันได 1 ขั้น หรือหลายขั้นให้พวกเขาเหล่านั้นเติบโตในสายงาน
        ปัญหาต่างๆ ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง (เหมือนเดิม) เอาไว้ให้คนต่อไปเข้ามาสานต่อ แล้วก็เลียนแบบกันต่อไปเป็นรุ่นๆ เพราะคนก่อนหน้าได้สร้างมาตรฐานไว้แล้ว ณ ปัจจุบันผมมานั่งเฝ้ามองการทำงานของข้าราชการหลายๆ หน่วยที่จังหวัดลำปาง ได้เห็น ได้ยิน หลายสิ่ง ควรแก่การนำไปเป็นกรณีศึกษา และนำเข้าประชุมระดับกระทรวงต่อไป เพราะเดือนพฤษภาคม 2551 จะมีการประชุมระดับกระทรวง เพื่อออกกฏกระทรวง ตาม พรบ.ภาพยนตร์และวีดีทัศน์ ที่จะมีผลบังคับใช้ในวันที่ 2 มิถุนายน 2551 ที่จะมาถึงนี้
       ท้ายสุดผมว่าหลายคนคงจะคิดเหมือนผมว่า พวกเรากำลังเป็นเหมือน "บันได" และคงเป็น "บันไดเลื่อน" เสียด้วย เพราะทำให้ใครหลายๆ คนได้ขั้น ได้ยศ กันไปหลายต่อหลายคนในการแก้ปัญหาตรงนี้

[arthure21]

จริงๆ ถ้าทุกจังหวัดอนุญาตให้ร้านเกมส์เปิดได้24 ชม. ทั่วทั้งประเทศ  (แต่กฎเรื่องเด็กต่ำกว่า 18 ปีคงเดิมไว้) ปัญหาเรื่องส่วยจะหมดไปทันที   
จากประสบการณ์ เรื่องเด็กเล่นเกมส์เนี่ย บอกได้เลยว่าเด็กมันก็มีความคิดครับ มันไม่ได้เชื่อฟังกันง่ายๆหรอก
1. เรื่องกำหนดเวลาเด็กเล่นเกมส์ต่อวัน  มันกำหนดไม่ได้หรอกมันอยู่ที่งบประมาณของเด็กเองว่ามีเงินเท่าไร  ไม่ว่าจะกำหนดเวลาโดยร้านหรือโดยบริษัทเกมส์ เพราะเด็กคนหนึ่ง มีรหัสเกมส์หลายไอดี แล้วข้อมูลก็ปลอมทั้งหมด จะให้ร้านเน็ตเป็นคนบอกให้เด็กเลิกเล่น  ถ้าคิดแบบทุกร้านเป็นร้านดีกันหมดนะครับ ให้เด็กเล่นแค่สามชั่วโมง  มันก็จะกลายเป็นเข้าร้านนี้สามชั่วโมง เข้าร้านนู้นอีกสามชั่วโมงสลับกันไป (แต่ในความเป็นจริง ใครอยากจะไล่ลูกค้าครับ)
2.ปัญหาเรื่องเด็กอ่านหนังสือไม่ออก ต้องถามครูและผุ้ปกครอง ว่าได้ให้การบ้าน และดูแลลูกให้ทำการบ้านไหมพ่อแม่รู้ไหมว่าวันนี้ลูกมีการบ้านอะไรต้องทำบ้าง
3. แล้วพวกเด็กวัยรุ่นที่ออกมาซิ่งรถ กันตอนกลางคืน หรือเด็กสาวไปขลุกอยู่บ้านเด็กผู้ชายทั้งวันทั้งคืน พ่อแม่รู้บ้างไหม เคยสนใจบ้างไหม

[uboncopy]

เขียนได้ดีมากครับผมจะถ่ายเอกสารแจกบุคคลทั่วไป  ผมถามนิดนึงนะครับเกิดคิดขึ้นมาได้  แล้ววัฒนธรรมนี้เข้าข่ายผิดหรือป่าว   ที่ให้ร้ายร้านเกมร้านเน็ตว่าเป็นแหล่งมั่วสุม
ผมแค่สงสัยนะครับ

[Lamborghini``]

นี่ๆ เราต้องมาตอบหัวข้อของคุณ trazano  นะครับ อย่าลืมกันละ

[cybercomnet]

จะมีใครๆ......ไหมที่จะมาห่วงฉาน.........กัดฟันสู้ต่อไปครับพี่น้อง

[scrolllock]

เหอๆ บทความยอดเยี่ยมจริงๆ


อึดอัดกับระบบข้าราชการไทยจังครับ


ร้านผมขอยอมรับว่าจ่ายส่วยครับ เพราะถ้าไม่จ่าย จะมีปัญหาอะไรอีกหลายๆอย่างตามมาไม่รู้จักหยุด เฮ้อออ......อ เหนื่อยใจ ๛emoticon295:

[scrolllock]

จริงๆ ถ้าทุกจังหวัดอนุญาตให้ร้านเกมส์เปิดได้24 ชม. ทั่วทั้งประเทศ  (แต่กฎเรื่องเด็กต่ำกว่า 18 ปีคงเดิมไว้) ปัญหาเรื่องส่วยจะหมดไปทันที  
จากประสบการณ์ เรื่องเด็กเล่นเกมส์เนี่ย บอกได้เลยว่าเด็กมันก็มีความคิดครับ มันไม่ได้เชื่อฟังกันง่ายๆหรอก
1. เรื่องกำหนดเวลาเด็กเล่นเกมส์ต่อวัน  มันกำหนดไม่ได้หรอกมันอยู่ที่งบประมาณของเด็กเองว่ามีเงินเท่าไร  ไม่ว่าจะกำหนดเวลาโดยร้านหรือโดยบริษัทเกมส์ เพราะเด็กคนหนึ่ง มีรหัสเกมส์หลายไอดี แล้วข้อมูลก็ปลอมทั้งหมด จะให้ร้านเน็ตเป็นคนบอกให้เด็กเลิกเล่น  ถ้าคิดแบบทุกร้านเป็นร้านดีกันหมดนะครับ ให้เด็กเล่นแค่สามชั่วโมง  มันก็จะกลายเป็นเข้าร้านนี้สามชั่วโมง เข้าร้านนู้นอีกสามชั่วโมงสลับกันไป (แต่ในความเป็นจริง ใครอยากจะไล่ลูกค้าครับ)
2.ปัญหาเรื่องเด็กอ่านหนังสือไม่ออก ต้องถามครูและผุ้ปกครอง ว่าได้ให้การบ้าน และดูแลลูกให้ทำการบ้านไหมพ่อแม่รู้ไหมว่าวันนี้ลูกมีการบ้านอะไรต้องทำบ้าง
3. แล้วพวกเด็กวัยรุ่นที่ออกมาซิ่งรถ กันตอนกลางคืน หรือเด็กสาวไปขลุกอยู่บ้านเด็กผู้ชายทั้งวันทั้งคืน พ่อแม่รู้บ้างไหม เคยสนใจบ้างไหม

ก็น่านน..น น่ะซี๊


ในความคิดของผมนะ เด็กจะเป็นยังไง มันขึ้นอยู่กับการสภาพแวดล้อมทางครอบครัว เช่น คนเป็นพ่อเป็นแม่ใช้เวลาอยู่กับลูกของตนเองมากน้อยขนาดไหน? มีการพูดคุยและอบรมสั่งสอนยังไง

สังคมเพื่อนฝูงเป็นยังไง เพราะเด็กวัยรุ่นส่วนใหญ่มั่กจะติดเพื่อนมากกว่าติดพ่อแม่

จะให้ทางร้านมาบังคับเด็กว่าให้เล่นไม่เกิน 3 ชม. ต่อวัน คงจะทำไม่ได้หรอกครับ เด็กจะมีเงินมาเล่นแค่ไหน เขาก็เล่นแค่นั้น

ส่วนเรื่องไม่ให้เด็กต่ำกว่า 18 เข้าใช้บริการก่อนบ่าย 2 โมง และหลัง 4 ทุ่ม  ผมว่ายากนะที่จะแยกแยะเด็ก

บางคนหน้าแก่โคตรๆแต่อายุไม่ถึง บางคนหน้าโคตรเด็กแต่อายุแก่ ไอ่จะขอดูบัตรเหมือนตามผับตามบาร์มันก็กระไรอยู่นะครับ

เดี๋ยวลูกค้าจะหายหมด อดได้เงิน พาให้อดตายจนขายร้านทิ้ง แล้วกลับไปเลี้ยงกวาง(ควาย)ที่บ้าน ก็ใช้ที่นะครับ


เรื่องส่วย อย่าพูดถึงเลยครับ มันอยู่คู่กับสังคมไทยมายาวนานมากๆ จะเท้าความถึงเรื่องการเก็บส่วย ก็คงจะหาต้นสายปลายเหตุไม่เจอหรอกครับ เพราะไม่รู้มาจากยุคใดสมัยใด

[hawk]

นี่แหละประเทศไทย ทำใจอย่างเดียว ....พวกคนมีอำนาจมันมักทำอะไรที่ได้หน้าได้ตา เห็นชัดเจน ได้เชื่อเสียงแน่นอน  ..... สิ่งที่มันคิด ใครๆ ก็คิดได้ แปลว่าใครจะเป็น รมต. ก็ได้ ไม่ต้องเรียนสูงๆ ก็คิดได้ .... มันไม่ค่อยคิดอะไรไกลๆ คิดแบบพัฒนา คิดแบบฉลาด .... ประเทศเราพอมีปัญหาก็ปิด มีปัญหาใหม่ก็ตามไปแก้ปัญหาใหม่ กฏมีช่องว่างเมื่อไรตัวรีดไถมันก็กินอีกต่อ  มันคิดอะไรง่ายๆ ไม่ต้องคิดมาก.....ประเทศเราไม่เคยสร้างให้เด็กฉลาด ให้เด็กรู้จักคิด  มีอะไรก็โทษเด็ก โทษคนอื่น โทษสิ่งแวดล้อม  วิธีแก้ปัญหาแตกต่างกับของประเทศอื่นๆ .......ถ้ามันแก้ปัญหาแบบนี้ มันไม่มีทางแก้ได้ เพราะเด็กมันเกิดใหม่กันทุกวัน  แก้ปัญหาเด็กคนเก่าได้ เด็กคนใหม่มันก็มีปัญหาแทนที่ แก้ปัญหานี้ได้ ก็มีปัญหาอื่นมาแทนที่.....วิธีแก้ปัญหาทุกปัญหาแบบถาวรตลอดไปมันมี แต่มันไม่คิด หรือคิดไม่ได้ก็ไม่รู้เหมือนกัน.........

[Tmaster]

ประเทศไทย เส้นสายใหญ่กว่ากฎหมายซะอีก

[aguzstar]

เมื่อไรจะมีพระเอกสักคน  มารวบรวมปัญหาทั้งหมดเรื่องไม่ดีและให้แนวทางที่ถูกต้องแก่ภาครัฐซึ่งภาครัฐแก้ปัญหาแบบแค่ให้ตัวเองได้ผลงานจริงๆตามเจ้าของกระทู้เลยไม่ได้คิดหวังดีจริงๆ ((ผมคิดแบบนี้เพราะผลงานที่ออกมาครับ))

อยากให้พระเอกคนนี้ได้ไปชี้แจงข้อดีต่างๆของร้านเน็ตบ้าง  ว่าประโยชน์มันมากมายขนาดไหน  รวมทั้งเกมส์ที่คนแก่อคติอยู่ด้วยไม่รู้หรอกว่ามันสร้างทักษะให้เด็กขนาดไหน เด็กถึงได้ฉลาดกว่าผู้ใหญ่อย่างที่เห็น

ตอนนี้คงยังไม่มีมั้งเพราะทุกคนก็ดิ้นรนกันอยู่    ลำพังตัวเองในช่วงแบบนี้ก็เอาตัวไม่รอดแล้ว  ส่วนพวกที่ลอยลมไปแล้วก็ไม่คิดจะมาช่วยเพราะคิดว่าตัวเองมีเงินเยอะแล้วยังไงก็อยู่ได้ไปเสียเวลาทำไม